Tuesday, January 1, 2013

Tiruwalluwar i Tirukkural

[There are at least two translations of the Kural in Polish language. The first one by Wandy Dynowskiej, published by the Indo-Polish Library (Biblioteka Polsko-Indyjska) in 1958, was in prose. A parallel edition by the same translator seems to have appeared in Poland, also during the same year. I have managed to get a photocopy of the only copy of this book available at the Adyar Theosophical Society Library. It will take some time for me to type and upload the text here. I was surprised to see one more translation of the Kural in Polish on the net! Translated by Bohdan Gębarski in verse, it is available for purchase on the net at http://wysylkowa.com/ks414573.html (see below). This 152 pages book (Tirukkural. Święta księga południowych Indii) which first appeared in 1977, has been published again, possibly as a second or third edition in 1998. Five chapters of this translation, taken from different sites on the internet have been below. Mr. Robert, who owns one of these sites, has promised to send me a complete electronic copy of this translation.]

Walluwar (Tiruwalluwar) – autor święta księga południowych Indii, Tirukkural.

TIRUWALLUWAR (Walluwar) jest najbardziej znanym poetą tamtych czasów. Należał do jednej z podkast tkaczy, był protegowanym króla Ugraperuwaludi (128-140) z dynastii Pandja (później, bo od XIII wieku do 1310 rządzili krajem naprzemiennie z Czolami, być może byli z nimi spokrewnieni). Jego żona Wasuki była słynną patiwrata, wzorem żony stawianej za przykład do naśladowania. Jego dziełem jest Kural lub Tirukkural, święte dwuwiersze, dzieło składające się ze 133 tematycznie zróżnicowanych wierszy, składających się każdy z 10 dystychów, kurali. Są one ułożone w trzy cykle tematyczne — o sztuce życia (aram), o sztuce rządzenia (porul) i o sztuce miłości (kamam).

Niewiele wiemy o autorze. Nie wiadomo nawet dokładnie, kiedy żył.  Rzekomo należał do jednej z najniższych kast (tkaczów), ale jego wybitna uczoność i wielki rozum pozwoliły mu zająć poczesne miejsce w sangamskim kolegium mędrców.

Na starość został mnichem - buddyjskim? dżainickim? siwa-ickim? - nie wiadomo, bo każda z indyjskich wspólnot religijnych skwapliwie przyznaje się do niego i przytacza wiele dowodów, że był właśnie jej wyznawcą. Nawet chrześcijanie nie stanowią tu wyjątku. W rzeczywistości nie był zdaje się zwolennikiem żadnej określonej doktryny religijnej, lecz równocześnie brahmanistą, dżainistą i buddystą. Żył w okresie największego liberalizmu religijnego, co było zresztą zawsze cechą światłych Hindusów i żarliwie czerpał ze wszystkich religii indyjskich, które wówczas doskonale współżyły ze sobą.

Wyznawał własną eklektyczną wiarę, łączącą teizm buddyjskiej mahajany z etyką dżainizmu i tradycją wedyjską. Stąd połączenie takich pozornie sprzecznych elementów jak kult Indry, (który jednak u Walluwara jest raczej archaniołem niż bóstwem), z wybitnie mahajanistyczną wizją Boga i dżainistyczną nauką o ahinsie. Przy tym dla człowieka o tak praktycznym umyśle jak Walluwar ten ostatni element był chyba najistotniejszy.

G. U. Pope, jeden z pierwszych tłumaczów Tirukkural na język angielski, uważał Walluwara za ucznia św. Tomasza, apostola. Tirukkural w tłumaczeniu Pope był drukowany w odcinkach przez wiele lat poczynając od 1820 r.

TIRUKKURAL – święta księga południowych Indii.

Autorem był mędrzec imieniem Walluwar (Tiruwalluwar). Człon Tiru oznacza w odniesieniu do człowieka – czcigodny, a w odniesieniu do księgi – święty, święta. Kural z kolei znaczy skrót, brewiarz, krótkość. W wyrazie Tirukkural środkowe „k” uległo podwojeniu zgodnie z wymaganiami pisowni tamilskiej.

Kural składa się z 133 pieśni, po 10 dwuwierszy każda. Jeden wiersz jest długi, drugi krótki. Te 133 pieśni skupione są w trzech księgach:
1). Arattuppal - o obowiązku [1-38],
2). Porutpal - o rządności [39-108],
3). Kamattuppal - o miłości [109-133].

Na ogół utarły się następujące nazwy kolejnych części: I - Sztuka życia, II - Sztuka rządzenia, III — Sztuka miłości. Tytuły podrozdziałów brzmią:
Payiram - wprowadzenie,
Illarawi-yal - o życiu rodzinnym,
Turawarawiyal - o ascezie,
Arańyal -o państwie,
Angawiyal - o członkach rządu,
Olipiyal - o różnym,
Kalawiyal - o miłości przedmałżeńskiej,
Karpiyal -o współżyciu małżeńskim.

Tirukkural uznawany jest dotychczas w Tamilnadzie za księgę świętą, o czym świadczy to, że na terenie tego stanu, w sądach, świadkowie - oczywiście hinduiści - składają przysięgę, kładąc rękę (zwyczajem zapożyczonym od Anglików) właśnie na tej księdze.

Pierwsza część Kurala - Sztuki życia cechuje bezkompromisowa prawość, sugestywność dowodzenia oraz mocne trzymanie się ziemskich realiów. Język jest klarowny i komunikatywny, nie wymaga żadnych komentarzy.

Część druga, Sztuka rządzenia, jako całość nie ma tak wyraźnego oblicza. Celem, jaki miał przyświecać autorowi tego dzieła, miało być przygotowywanie infanta do objęcia dziedzicznego tronu.

Trzecia część to właściwie nowela erotyczna formalnie udramatyzowana przez przydzielenie poszczególnych kwestii trzem osobom: On, Ona i Przyjaciółka. Przyjaciółka jest pośredniczką pomiędzy kochankami, a zarazem komentatorką ich postępowania.

Próbka:

47        O gruntownym przemyśleniu każdego czynu
Mądry nie akceptuje niepewnych poczynań,
Co na szwank mogą honor wystawić (Kural 463)

53.       O stosunku do krewnych i przyjaciół
Cóż, że wielki dostatek człowieka otacza,
Skoro nie ma nim kogo otaczać (Kural 524)

58.       O dobroci
Jakaż korzyść jest z oczu, gdy nie są już w stanie
Na świat spojrzeć z łagodnym uśmiechem? (Kural 574)

Bibliografia
Tiruwalluwar Tirukkural Święta księga południowych Indii,.Ossolineum,, 1977
Praca zbiorowa: Mały słownik klasycznej myśli indyjskiej. Semper, Warszawa, 1992
Georg Feuerstein Joga Encyklopedia, Brama –Książnica włóczęgów i uczonych, Poznań 2004

Note: This article is a compilation from the following sources, contributed primarily by Opr. JM.
3)      http://www.joga-joga.pl/index.php?art=1&dzial=178&dzial2=895

No comments:

Post a Comment