[There are at least two
translations of the Kural in Polish language. The first one by Wandy
Dynowskiej, published by the Indo-Polish Library (Biblioteka Polsko-Indyjska)
in 1958, was in prose. A parallel edition by the same translator seems to
have appeared in Poland, also during the same year. I have managed to get a
photocopy of the only copy of this book available at the Adyar
Theosophical Society Library. It will take some time for me to type and
upload the text here. I was surprised to see one more translation of the
Kural in Polish on the net! Translated by Bohdan Gębarski in verse, it is available for purchase on
the net at http://wysylkowa.com/ks414573.html
(see below). This 152 pages book (Tirukkural. Święta księga południowych Indii) which first
appeared in 1977, has been published again, possibly as a second or third
edition in 1998. Five chapters of this translation, taken from different
sites on the internet have been below. Mr.
Robert, who owns one of these sites, has promised to send me a complete
electronic copy of this translation.]
Walluwar (Tiruwalluwar) – autor święta księga
południowych Indii, Tirukkural.
TIRUWALLUWAR
(Walluwar) jest najbardziej znanym poetą tamtych czasów.
Należał do jednej z podkast tkaczy, był protegowanym króla
Ugraperuwaludi (128-140) z dynastii Pandja (później, bo od XIII wieku do
1310 rządzili krajem naprzemiennie z Czolami, być może byli z
nimi spokrewnieni). Jego żona Wasuki była słynną patiwrata, wzorem żony stawianej za
przykład do naśladowania. Jego dziełem jest Kural lub Tirukkural, święte
dwuwiersze, dzieło składające się ze 133
tematycznie zróżnicowanych wierszy, składających się
każdy z 10 dystychów, kurali. Są one ułożone w trzy cykle
tematyczne — o sztuce życia (aram), o
sztuce rządzenia (porul) i o sztuce
miłości (kamam).
Niewiele wiemy o autorze. Nie wiadomo nawet dokładnie, kiedy
żył. Rzekomo należał do jednej z najniższych
kast (tkaczów), ale jego wybitna uczoność i wielki rozum
pozwoliły mu zająć poczesne miejsce w sangamskim kolegium
mędrców.
Na starość został mnichem - buddyjskim? dżainickim?
siwa-ickim? - nie wiadomo, bo każda z indyjskich wspólnot religijnych
skwapliwie przyznaje się do niego i przytacza wiele dowodów, że
był właśnie jej wyznawcą. Nawet chrześcijanie nie
stanowią tu wyjątku. W rzeczywistości nie był zdaje
się zwolennikiem żadnej określonej doktryny religijnej, lecz
równocześnie brahmanistą, dżainistą i buddystą.
Żył w okresie największego liberalizmu religijnego, co
było zresztą zawsze cechą światłych Hindusów i
żarliwie czerpał ze wszystkich religii indyjskich, które wówczas
doskonale współżyły ze sobą.
Wyznawał własną eklektyczną wiarę,
łączącą teizm buddyjskiej mahajany z etyką
dżainizmu i tradycją wedyjską. Stąd połączenie
takich pozornie sprzecznych elementów jak kult Indry, (który jednak u
Walluwara jest raczej archaniołem niż bóstwem), z wybitnie
mahajanistyczną wizją Boga i dżainistyczną nauką o
ahinsie. Przy tym dla człowieka o tak praktycznym umyśle jak
Walluwar ten ostatni element był chyba najistotniejszy.
G. U. Pope, jeden z pierwszych tłumaczów Tirukkural na język
angielski, uważał Walluwara za ucznia św. Tomasza, apostola.
Tirukkural w tłumaczeniu Pope był drukowany w odcinkach przez wiele
lat poczynając od 1820 r.
TIRUKKURAL – święta księga południowych Indii.
Autorem był mędrzec imieniem Walluwar
(Tiruwalluwar). Człon Tiru oznacza w odniesieniu do człowieka –
czcigodny, a w odniesieniu do księgi – święty, święta.
Kural z kolei znaczy skrót, brewiarz, krótkość. W wyrazie
Tirukkural środkowe „k” uległo podwojeniu zgodnie z wymaganiami
pisowni tamilskiej.
Kural składa się z 133 pieśni, po 10
dwuwierszy każda. Jeden
wiersz jest długi, drugi krótki. Te 133 pieśni skupione są w
trzech księgach:
1).
Arattuppal - o obowiązku [1-38],
2).
Porutpal - o rządności [39-108],
3).
Kamattuppal - o miłości [109-133].
Na ogół
utarły się następujące nazwy kolejnych części:
I - Sztuka życia, II - Sztuka rządzenia, III — Sztuka
miłości. Tytuły podrozdziałów brzmią:
Payiram
- wprowadzenie,
Illarawi-yal
- o życiu rodzinnym,
Turawarawiyal
- o ascezie,
Arańyal
-o państwie,
Angawiyal
- o członkach rządu,
Olipiyal
- o różnym,
Kalawiyal
- o miłości przedmałżeńskiej,
Karpiyal
-o współżyciu małżeńskim.
Tirukkural
uznawany jest dotychczas w Tamilnadzie za księgę
świętą, o czym świadczy to, że na terenie tego
stanu, w sądach, świadkowie - oczywiście hinduiści -
składają przysięgę, kładąc rękę
(zwyczajem zapożyczonym od Anglików) właśnie na tej
księdze.
Pierwsza
część Kurala - Sztuki życia cechuje bezkompromisowa
prawość, sugestywność dowodzenia oraz mocne trzymanie
się ziemskich realiów. Język jest klarowny i komunikatywny, nie
wymaga żadnych komentarzy.
Część
druga, Sztuka rządzenia, jako całość nie ma tak
wyraźnego oblicza. Celem, jaki miał przyświecać autorowi
tego dzieła, miało być przygotowywanie infanta do objęcia
dziedzicznego tronu.
Trzecia
część to właściwie nowela erotyczna formalnie
udramatyzowana przez przydzielenie poszczególnych kwestii trzem osobom: On,
Ona i Przyjaciółka. Przyjaciółka jest pośredniczką
pomiędzy kochankami, a zarazem komentatorką ich postępowania.
Próbka:
47
O gruntownym przemyśleniu
każdego czynu
Mądry nie akceptuje niepewnych
poczynań,
Co na szwank mogą honor
wystawić (Kural 463)
53. O stosunku do
krewnych i przyjaciół
Cóż, że wielki dostatek
człowieka otacza,
Skoro nie ma nim kogo otaczać (Kural 524)
58.
O dobroci
Jakaż korzyść jest z oczu, gdy nie są już w
stanie
Na świat spojrzeć z łagodnym uśmiechem? (Kural 574)
Bibliografia
Tiruwalluwar Tirukkural Święta księga
południowych Indii,.Ossolineum,, 1977
Praca zbiorowa: Mały słownik klasycznej
myśli indyjskiej. Semper, Warszawa, 1992
Georg Feuerstein Joga Encyklopedia, Brama
–Książnica włóczęgów i uczonych, Poznań 2004
Note: This article is a compilation from the following
sources, contributed primarily by Opr.
JM.
3) http://www.joga-joga.pl/index.php?art=1&dzial=178&dzial2=895
No comments:
Post a Comment